Grecka Falanga

Po dłuższej przerwie wracam do pisania... Mam nadzieję, że moje artykuły ponownie spodobają się Wam ;) 

Dziś przeniesiemy się do starożytnej Grecji, skąd wywodzi się jeden z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych szyków bojowych – falanga. 

Pierwszymi jednostkami używającymi tego szyku byli greccy hoplici. Była to ciężkozbrojna piechota wyposażona w dwie włócznie długości od 2 do 3 metrów, miecz długości 60 cm, tarczę, hełm z brązu(często z grzebieniem farbowanego włosia), pancerz z brązu lub utwardzanej skóry i nagolenników z brązu. Była to formacja pospolitego ruszenia, gdzie służyli wolni obywatele, którzy sami kupowali swój ekwipunek.

Formacja falangi liczyła do dziewięćset ludzi w jednym oddziale. Tradycyjnie armia ustawiała się w jednej linii sięgającej nawet kilometra. Żołnierze ustawieni byli w głąb szyku od 8 do nawet 16 szeregów. 

W walce uczestniczyły tylko dwa pierwsze szeregi. Zadaniem kolejnych było nadawanie impetu natarcia(pchali szeregi przed sobą, uniemożliwiali w ten sposób ucieczkę) i zastępowanie zabitych w przednich szeregach. Dowódcy wojsk walczyli w pierwszym szeregu, co często kończyło się ich śmiercią.

Warto dodać, że doborowe (najbardziej doświadczone) umieszczano na prawej flance, zgodnie z greckimi zasadami toczenia bitew. Hoplita zajmował w szeregu około 90 cm przestrzeni i trzymał tarczę w taki sposób, że chronił swój lewy bok i prawy bok sąsiada. Pomiędzy nim i wysunięte były włócznie żołnierzy z kolejnych szeregów.

W bitwie nie chodziło o wybicie wrogiej armii, ale o zepchnięcie jej z pola walki lub zmuszenie do ucieczki. Pościgów nie prowadzono i uznawano rewanż w następnym roku.

Z ciekawostek warto dodać, że wojny prowadzono po żniwach i trwały od czerwca do pierwszych jesiennych ochłodzeń i deszczy.
 

Zaletą falangi była wyjątkowa odporność na przełamanie od frontu. Wadą była mała ruchliwość i podatność na ataki od tyłu i z flanek. Jeśli lekkie oddziały i jazda nie zdołały wykonać swych zadań, falanga nie miała większych szans na czas odwrócić front w kierunku nowego zagrożenia. Wykorzystali to rzymianie używając swoich mobilnych manipułów w bitwach toczonych w II wieku p.n.e. przeciw greckim miastom-państwom.