"Pierwsza noc oczyszczenia''

Na "Pierwszą noc oczyszczenia" wybrałam się w sobotę wieczorem z moim chłopakiem. Oczywiście się spóźniliśmy, kontynuując naszą tradycję. Wszystko dlatego, że koniecznie chciałam kupić pada, bo zapomniałam pożyczyć, ale to zupełnie inna historia.

Gdy dotarliśmy do kina, okazało się, że film jest 10 minut później niż sobie wbiliśmy do głowy. Dzięki temu zdążyliśmy nawet kupić popcorn! Kiedy przekroczyliśmy próg sali kinowej, na ekranie wyświetlane były pierwsze reklamy, więc czuliśmy, że wygraliśmy życie, bo wątpiliśmy już w to, że obejrzymy początek...

Film rozpoczął się od badań psychologicznych, jeśli tak to można nazwać. Szczerze powiedziawszy, to był bardziej wywiad przeprowadzany z pacjentami. Zadawano im pytania o to, ile gromadzą w sobie agresji. Ukazana została bardzo zróżnicowana grupa, począwszy od zwykłych ludzi, a kończąc na psychopatach.

W pierwszych minutach filmu dowiedzieliśmy się także, jaka jest sytuacja polityczna w Stanach Zjednoczonych. Nowy rząd zamierzał przeprowadzić eksperyment wymyślony przez współpracującą z nimi psycholog. Badania miały polegać na "Nocy oczyszczenia" na Staten Island w pobliżu Nowego Jorku. Podczas tych 12 godzin miało nie obowiązywać żadne prawo...

"Pierwsza noc oczyszczenia" pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się, że pójdę na film, który będzie nudny przez większość czasu, a gdy wyjdę z kina, szybko o nim zapomnę. Nic bardziej mylnego! Film okazał się świetny. Wciągał od początku, do samego końca. Ba! Na końcu było mi mało!

Nie byłam w pełni zadowolona z zakończenia, ale z drugiej strony... Nie zmieniło to moich odczuć względem filmu. Czułam, że czas w sali kinowej minął jak jedno mrugnięcie i chętnie oglądałabym dalej.

Aktorzy rewelacyjnie odegrali swoje role. A muzyka była idealnie wkomponowana w film. Szczerze? Nie mogę temu filmowi zarzucić nic... No, chyba że to, że nie zrobili od razu drugiej części. :P

Uderzyło mnie bardzo to, co działo się w "Pierwszej nocy oczyszczenia" ponieważ wiem, że takie rzeczy mogłyby się wydarzyć nawet w rzeczywistym świecie. Dzięki temu film zyskał na realności, ale skłania także do refleksji.

Na szczęście to tylko film i nic takiego nie ma miejsca na żywo. I mam nadzieję, że nigdy nie będzie miało...