Gdzie się znalazł koński czopek? | Recenzja filmu Juliusz

Źródło: https://sip.wzp.pl/

Jeśli chcesz obejrzeć ten film, to się nie zawiedziesz, gdy na niego pójdziesz. Na pewno pomaga uprzedzenie, myślisz sobie "polski film, no polski". Iii… idziesz, niepewnym krokiem. Kupujesz popcorn, żeby jakoś zająć czas, zabierasz kogoś ze sobą, żeby w razie czego móc wymieniać krytyczne spojrzenia, a tu nagle po wyjściu zastanawiasz się, czy przypadkiem nie kupić jeszcze jednego biletu. Bo przyszła jesień i masz doła, bo spadają liście, bo wszystko jest źle… a u Juliusza gorzej.

Ten facet ma naprawdę pecha! Jest w średnim wieku, łysieje, ma już okrągły brzuszek i nie potrafi dobrze się ubrać. Widać, że nie ustawił się w kolejce o pomyślność, kiedy była rozdawana. Tak oto żyje na świecie, bez kobiety, bez własnego mieszkania, ze starym samochodem i beznadziejną pracą. Ale to tylko taki mały zarysik, bo przecież żaden z tych czynników nie mógł wpłynąć na serie przykrych wypadków, które na niego spadły w okresie trzech miesięcy.

Na początku okradł go inwalida, potem pojechał do ojca do szpitala, oczywiście spóźnił się na zajęcia plastyki, na których panował totalny "mamtowdupizm". Wyruszył z przyjacielem dorobić sobie trochę pieniędzy i poznał Dorotę (Annę Smołownik), która była w szóstym miesiącu ciąży, co nie jest pozytywnie odbierane przez fakt, że przecież nie mieli z sobą żadnych wcześniejszych kontaktów... ^^

Decyzja o utrzymaniu z nią relacji była dla Juliusza bardzo ważna, a zarazem trudna. Miał nędzne życie, więc prawdopodobnie dlatego nie liczył na związek z osobą bezproblemową. 

Jego ojciec pomógł mu w podjęciu działań ofensywnych, w których sam miał ogromne doświadczenie. Uprawiał seks z wieloma kobietami. Należy podkreślić, że Jan Peszek idealnie wcielił się w role alkoholika- niepogodzonego ze śmiercią swojej żony. Nie dbał o zdrowie i traktował życie z przymrużeniem oka. Syn ciągle z nim walczył o to, by stał się stateczny, kompletnie nie akceptując jego zachowania i nie zastanawiając się nad sobą samym. To Dorota otworzyła mu oczy i wpuściła świeżość w jego codzienność. Zrezygnował z pracy, postanowił wykorzystać talent, który posiadał i założyć rodzinę.

Wojtek Mecwaldowski tak wcielił się w postać Juliusza, że wydaje się, jakby ktoś z kamerą śledził niczego nieświadomego człowieka przez pewien okres, a potem zmontował ciekawe momenty i przeniósł je na szklane ekrany. Oczywiście tak nie było, film ma reżysera - Aleksandra Pietrzaka. 

Chciałabym pochwalić również muzykę i czarny humor, który się pojawiał. Na zakończenie mojej recenzji zdradzę wam który moment przypadł mi najbardziej do gustu i jest to stanowczo czopek dla konia, który został wepchnięty do odbytu głównego bohatera.

Dzięki za przeczytanie, jeśli masz ochotę to zostaw komentarz :D 
Zachęcamy też do subskrybowania naszego bloga poprzez e-mail, by nie przegapić kolejnych wpisów :)